ز کوی یار میآید نسیم باد نوروزی از این باد ار مدد خواهی چراغ دل برافروزی
به صحرا رو که از دامن غبار غم بیفشانی به گلزار آی کز بلبل غزل گفتن بیاموزی
معمولن هنگامی که یک سال شمسی به روزهای پایانی خود می رسد، صحبت از ویژگی های سال آینده شروع می‌شود. از بین این بحث ها، یک بحث بیش از بقیه جلب توجه می‌کند و آن، «لحظه تحویل» سال آینده است. طبق سنت، در این لحظه همه افراد خانواده دور هم جمع می‌شوند و بنا بر رسوم باستانی خود، آغاز سال نو را جشن می‌گیرند.
امسال سال موش است، ویژگی بارز آقا موشه جذابیت و شوخ طبعی اوست، اما فراموش نشود که آقا موشه دوست داشتنی به موقع حیوانی متجاوز، مهاجم و بی‌قرار است و حریم نمی‌شناسد.
امسال سال تشکیل گروه های اجتماعی است، منتها سر و صدای این گروه‌ها بیشتر از کاری است که قادر به انجام آن هستند.
مردم کمتر به همدیگر اعتماد خواهند کرد و ترجیح خواهند داد تودارتر باشند تا از بلایا محفوظ بمانند. رنگ سال ۱۳۹۹ کلاسیک آبی با شعار ایجاد آرامش ، اعتماد به نفس و ارتباط اجتماعی است.
این آبی ماندگار و باشکوه، در عین سادگی بسیار زیباست. این رنگ شبیه به آسمان آبی هنگام غروب است، و بدون شک چشم هر بیننده ای را به خود خیره می‌کند.
در آریانای کهن، خراسان بزرگ و افغانستان، ایران، تاجیکستان و چند کشور دیگر نوروز همه ساله و در هرجا ، چه در کلبه روستائیان و چه در خانه ثروتمندان هریک به سهم خویش ، نوروز را به عنوان مظهر شگوفایی، بالنده گی، تجدید حیات و آغاز تلاش انسان در کانون نور و طراوت به تجلیل گرفته‌اند.
نوزوز، تنها نام یا بهانه‌یی برای بزرگداشت از یک روز، یا شادمانی نیست ؛ بلکه آیین نامه مردمی است که افتخار فرزندی اجداد تمدن انسانی را با خود دارند؛ پس بی‌مناسبت نیست که بیش از صدها ملیون انسان در یک محدوده وسیع جغرافیایی آن را به تجلیل می‌نشینند.
پس نوروز را که جشن نو شدن و نو دیدن و نو اندیشیدن است پاس بداریم و به آنهایی که ذهن‌های شان از انجماد کوتاه نگری باز شدنی نیست، دعای بهاری شدن خوانده و به تأسی از فرموده حافظ بزرگ ؛چراغ دلهایشان را روشنایی استدعا نماییم.
نوروز و سال نو خجسته
